ALCOHOLIC CARBONATED DRINKS

Dry January, de ‘Bob’ zijn: mensen kiezen steeds bewuster of en welke alcohol ze drinken. Die trend zagen Rikus Poel en zijn zoon Thomas van wijnmakerij de Tappenmars ook. Om in te spelen op die trend besloten ze om een spin-off op te richten met licht alcoholische drankjes: Thommy’s Drinks. Onze reporter Vera Boertien bracht hen een bezoek en sprak met hen over deze toekomstbestendige stap.

In mijn Toyota Aygo draai ik een zandweggetje op. Even twijfel ik of dit de juiste weg is, maar de wijnranken in de verte verraden dat ik goed zit. Niet veel later doemt De Tappenmars op. Al meer dan 20 seizoenen maakt Rikus Poel daar in Den Ham regionale wijnen, samen met zijn vrouw Tineke. Hun zoon Thomas helpt ook in het bedrijf en is nu klaar om zijn eigen voetafdruk achter te laten. Hij ontvangt me en zodra ik m’n tas heb neergezet, beginnen we meteen aan de rondleiding. “Niet door de wijngaard,” vertelt Rikus me. “Thommy’s Drinks is namelijk een ander verhaal.” En dus gaan we de wijnkelder in. Het licht flitst aan en ik zie de zilverkleurige tanks, van groot naar klein. Hier worden Thommy’s Drinks gemaakt. 

Eigen label

Het idee voor de drankjes ontstond toen Thomas voor zijn studie in Canada verbleef. “Daar zag ik dat veel mensen, met name jongeren, op zoek zijn naar een alternatief voor een biertje,” vertelt Thomas. “Ze willen iets dat wat zoeter is, maar tegelijkertijd lichter in alcohol en met minder suiker. Zo kwamen we op het idee voor de drankjes - een soort hard seltzers - maar dan met lokaal fruit gemaakt.” Rikus gebaart met zijn arm richting de tanks en andere installaties. “Wij hebben de kennis van wijn maken en de mogelijkheden om het hele proces in-house te doen,” vult hij aan. “Dingen die bekend zijn, moet je niet opnieuw uitvinden. Voor ons is het vrij gemakkelijk om kleine batches koolzuurhoudende dranken te maken. Dat doen we voor onszelf, maar ook in opdracht van klanten die zo hun eigen label kunnen krijgen. Op die manier kunnen we het ook bij de lokale horeca als uniek streekproduct aan de man brengen.” 

De smaaktest

We lopen weer de trap op en gaan aan tafel zitten om nog even verder te praten. Achter de bar zie ik op een plank een aantal flesjes Thommy’s Drinks staan. “Zou je het willen proeven?” vraagt Thomas me. Dat aanbod kan ik moeilijk afslaan - ik behoor immers tot de doelgroep. Hij pakt een flesje van de plank en schenkt een half glaasje van het rood-paarse drankje voor me in. Terwijl ik ruik en een slok neem, vertelt Thomas me gepassioneerd over het drankje. “Dit is de variant met zwarte bes. We hebben er nog geen goede naam voor, maar in feite is het een drankje op basis van zwarte bessensap met koolzuurhoudend water, een beetje suiker en alcohol. Niet veel meer, niet veel minder.” Meer of minder had het ook niet hoeven zijn, want de verhoudingen zijn precies goed. Het voornaamste wat ik proef, is fruit. “Thomas heeft ook een goed gevoel voor smaak,” zegt Rikus trots. “We wilden dus een plek vinden voor hem in het bedrijf, maar wel op zijn manier. Dat is met Thommy’s Drinks gelukt.”

Losse eindjes aan elkaar knopen

De tijd vinden om iets nieuws op te zetten naast een bestaand bedrijf is makkelijker gezegd dan gedaan. “Daar hielp Innovate GO bij,” vertelt Rikus. “Via een ondernemersbijeenkomst hier in de gemeente Twenterand hoorde ik voor het eerst van het programma. Toen hebben we ons vrijwel meteen aangemeld.” Thomas knikt instemmend. “Dat was een hele positieve ervaring. We hadden het idee, maar er waren veel losse eindjes. Van de adviesraad kreeg ik enorm goede feedback en tips over hoe we verder konden. Hoe dichter je bij het eindproduct komt, hoe moeilijker het wordt om specifieke informatie te krijgen. Het innovatieve netwerk hielp daarbij. Aan het eind van dit jaar willen we het eerste drankje lanceren, en uiteindelijk zorgen dat dit streekproduct in heel Nederland beschikbaar is. We willen streekproducten weer hip maken.” 

Met de frisse nasmaak nog in m’n mond rijd ik het erf af. Dit keer over het bruggetje in plaats van het zandweggetje - dat is makkelijker, zei Rikus. Terwijl de wijnranken in mijn achteruitkijkspiegel alsmaar kleiner worden, denk ik: jammer dat ik nog moet rijden.